शुक्रवार, ७ सप्टेंबर, २००७

कविता

कविता एक धग आहे
गोठलेल्या पहाडातली
कविता एक आग आहे
पेटलेल्या समाजातली

कविता एक शक्ती आहे
कोंडलेल्या श्वासातली
कविता एक भक्ती आहे
हात जोडलेल्या मनातली

कविता एक वाट आहे
धुक्यामध्ये हरवलेली
कविता एक वाट आहे
प्रकाशानं भरलेली

कविता एक ज्योत आहे
देवघरात तेवणारी
कविता एक ज्वाला आहे
चिता भडकवणारी

कविता एक भावना आहे
रक्तातून पाझरणारी
कविता एक प्रेरणा आहे
काट्यांमधनं चालणारी

कविता एक कला आहे
अखंड वाहणारी सरीता आहे
कविता एक कला आहे
खरतर, कलाच एक कविता आहे...

- जान्हवी मुळे

...................................................................................................................................

© All Rights to this and all poems published in this Blog are reserved. Reproduction of any kind without prior permission of the Wirter is not allowed.


प्रत्येकाच्या मनातील कवी...

प्रत्येकाच्याच मनात
एक कवी दडला असतो
वेळ काळ बघून तो अवचित वर येचो...

आईच्या ओव्यांतून, गाईच्या हंबरण्यातून
वासरांच्या ओरडण्यातून आणि बाळाच्या रडण्यातून
सारखाच सूर टिपत असतो...
प्रत्येकाच्या मनातून एक कवी गात असतो...

साधे झ-यांचे वाहणे..
कुणा वाटे हसणे, कुणा केविलवाणे रडणे
प्रत्येकजण आहे भावनांच्या हातचे खेळणे...
त्याच तालासूरांवर प्रत्येकजण जगत असतो,
प्रत्येकाच्याच मनातून एक कवी हसत असतो...

कवी...
एक रचनाकार...
स्वर-तालांचा, रंगरेखांचा,
इतिहासाचा आणि समाजाचा...

कवी...
एक कवडसा...
प्रत्येकाचं मन उजळवणारा...

कवी...
एक दलाल...
आपल्या भावना आपल्यालाच विकणारा,
बहुतेकदा शब्दांवाचूनच बोलणारा,
प्रत्येकाच्या मनाशी सौदा करणारा...

प्रत्येकाच्याच मनात एक हुंदका दडलेला असतो,
हळूवार क्षणी तो तरंगत वर येतो,
शब्दांचं शेवाळ लेवतो,
आणि कवितेचा जन्म होतो...

मित्रहो !
कविता म्हणजे नसे नुसते शब्दांचे बांडगूळ
किंवा नुसताच शब्दांचा खेळ,
त्या शब्दांचा कुठेतरी, कधीतरी,
जुळावा लागतो मनाशी मेळ...

म्हणूनच तर प्रत्येकजण
शब्दांवाचूनच गाणं पसंत करतो
आणि प्रत्येकाच्या मनातील कवी
रसिक म्हणूनही दाद देतो....

- जान्हवी मुळे

...................................................................................................................................
© All Rights to this and all poems published in this Blog are reserved. Reproduction of any kind without prior permission of the Wirter is not allowed.

गुरुवार, ३० ऑगस्ट, २००७

हे गीत कसे मग म्हणू मी माझे?

शब्द तुझे अन् सूरही तुझे,
हे गीत कसे मग म्हणू मी माझे?

शब्द माझ्या मुखी उमटता,
साकारणारे संगीतही तुझे,
हे गीत कसे मग म्हणू मी माझे?

दोन घडींचा जन्म दिधला,
तुझ्या दर्शना जीव आधीरला,
शब्द सांगती शाईची माया
देहास लाभे लेखणीची काया,
मन कागदावर उतरवणारे,
ते अफाट हात तुझे,
हे गीत कसे मग म्हणू मी माझे?

भाव भक्तीचा नितळ जलाशय
जीव त्यातच बुडून गेला
समरसतेचा तरंग उमटता
डोकावून कोणी पाहते,
तरळणारे बिंब तुझे,
हे गीत कसे मग म्हणू मी माझे?

सागराची गहन गर्जना,
आडामधली खोल शांतता,
बरसणारे औदार्य नभांचे,
आणि फेसाळते हास्य झ-यांचे
बेभान नदीची धुंद मुक्तता
किंवा तळ्यातली नीरव शांतता
कळूनही कुणा न कळणारे
निराकारसे रूप तुझे,
हे गीत कसे मग म्हणू मी माझे?

पाण्यामधून खळखळणारे अन वा-यावरती भिरभिरणारे
कणाकणात ओथंबून अणू-रेणूंना भारणारे
संगीताच्या स्पर्शानं हृदयी माझ्या स्पंदणारे
केवळ नाम तुझे
हे गीत कसे मग म्हणू मी माझे?

- जान्हवी
...................................................................................................................................
© All Rights to this and all poems published in this Blog are reserved. Reproduction of any kind without prior permission of the Wirter is not allowed.

सोमवार, ९ जुलै, २००७

स्त्री तुझं जगणं...

स्त्री तुझं जगणं...
तापत्या आकाशात तळपत राहणं...
कधी मेणबत्तीसारखं वितळणं,
कधी उदबत्ती बनून दरवळणं

स्त्री तुझा थाट

जसा विजेचा थयथयाट, कधी उल्केचा झगमगाट
किंवा कधी भरदुपारी, उजाड अंगणात सूर्याचा जळफळाट
तर कधी निशब्द अंधार भेदणारा ता-यांचा लखलखाट

कधी देवापुढे तेवणारी एक मिणमिणती पणती
कधी घर पेटवणारी लुटारूंची दिवटी
किंवा कधी बघ्यांना रिझवणारी डोंबा-यांची अगीनकडी

स्त्री तुझं जगणं
जळणं, जाळणं, जळवणं...

गवतासारखं पेट घेणं, वणव्यासारखं पेटवत जाणं...
कधी कोळशासारखं निखारा बनून राखेखाली धुमसणं
कधी रापलेल्या गोवरीसारखं
कण्हणं, कुढणं, जळणं, जळणं, जाळणं, जळवणं...

स्त्री तुझं जगणं
म्हणजे ज्योतीसारखं हेलकावणं...
वा-याच्या झुळुकेवर थिरकणं आणि बेधुंद वादळातही फरफरणं


स्त्री तुझं जगणं
कधी कापरासारखं भुरभुरणं, कधी कापसासारखं हुळहुळणं...
स्त्री तुझं जगणं...

कधी धुमसत्या रणांगणात तोफा-बंदुकांचं बरसणं
कधी फटाक्यांच्या लडीचं मिरवणुकीत तडतडणं...


स्त्री तुझा भास
अग्निच्या साक्षीनं ठेवलेला विश्वास
धूप, होम- हवनात कोंडणारा श्वास
आणि घराबाहेर पडताना सोडलेला निश्वास...


स्त्री तुझा ध्यास
लेकराच्या पोटासाठी चिमुकला घास
कधी चुलीची धग आणि भाकरीचा वास
तर कधी निवणा-या शेकोटीची ऊब
आणि वाढत्या गारठ्याचा त्रास


स्त्री तुझा आधार
सळसळत्या उर्जेचा साक्षात्कार
सावलीतही जाणवणारा उन्हाचा प्रहार
मनामनात पेटलेला एक कोवळा अंगार...


स्त्री तुझं मन
जसं वाळवंटातलं जळजळतं रण
ज्वालामुखीतून बाहेर येणारं पृथ्वीचं आक्रंदन


स्त्री तुझं जीवन
एका आगीचं जगणं
ठिणगी बनून उडणं आणि अस्तित्वाशीच लढणं


स्त्री, तुझं जगणं
नियतीचं लाडकं खेळणं कधी ज्योत बनून उजळणं
आणि अंधाराला उजळवून टाकणं
कधी चिता बनून धडधडणं
आणि अंधारातच हरवून जाणं...


- जान्हवी मुळे

.................................................................................................................
© All Rights to this and all poems published in this Blog are reserved. Reproduction of any kind without prior permission of the Wirter is not allowed.